zaterdag 25 mei 2013 (weer naar huis)

Het is zaterdag 4.30 uur in de morgen, ik wordt wakker omdat mijn wond zeer pijnlijk voelt.
Eerst maar even naar het toilet. Dan opnieuw proberen te slapen. Het duurde even voordat ik mijn juiste (minst pijnlijke) houding kon vinden, maar blijkbaar ben ik uiteindelijk wel weer in slaap gevallen.

Om 6.30 uur werd ik weer wakker en kon geen houding meer vinden die prettig lag. Per slot van rekening mag ik alleen maar op mijn rug slapen en dat is niet mijn natuurlijke slaaphouding.
Op mijn rug lig ik natuurlijk ook op de wonden dus ging ik even op het randje van het bed zitten.
Ik besloot om maar op te gaan staan, andere keuzes kon ik niet vinden.

Tja het is erg vroeg wat doe je dan om geen lawaai te maken, even de blog bijwerken.
Laatste keer dat ik hier in de keuken heb geslapen, vanmiddag gaan we weer naar huis.

Nog even een foto gemaakt van het bed in de keuken.
Stoeltje van Yoeri diende als tafel voor mijn neurostimulator en bril.

Ja, Yoeri was zorgzaam deze week. Hij vroeg waar ik bleef als ik in het ziekenhuis moest overnachten. Hij kwam met videofilms om samen met mij te gaan kijken. En zelfs als ik op een stoel naast de bank zat kwam hij zijn stoeltje brengen zodat ik weer een tafeltje bij me had.
Lief joch hoor.

Als ik terug kijk naar de afgelopen periode dan is het allemaal wel snel gegaan.
Zo zit je maanden te wachten op een operatie in het ziekenhuis en zo is de periode van herstel weer aangebroken.
Advies van de arts was wel de eerste week zeer rustig aan te doen zodat de wonden kunnen genezen.
Dit advies neem ik dan ook serieus. Op weg naar een goed herstel. Oké zoals de arts zei, ik blijf dan wel beperkingen houden voor de toekomst maar het kwaliteit van het leven gaat een stuk vooruit.

Al praat ik niet zoveel over ons geloof hier op de blog, bewust om geen aanstoot te geven, het is wel iets wat we duidelijk ervaren als steun in deze periode.
De kracht om ontspannen en vol vertrouwen naar de operatie toe te gaan had ik niet uit mijzelf.
De optimisme om er wat van te maken, ja, dat is mijn natuur.
Oké ik erken dat ik zo optimistisch was dat in nooit heb nagedacht over de herstel periode dierct na de operatie. ik keek al naar de laatste periode van de 3 maanden waarin mij veel beperkingen opgelegd zijn, hoe houd ik dat vol, dat was meer mijn zorg.
Achteraf wel goed hoor want waaar geen zorgen zijn is ruimte voor vreugde. En deze vreugde werd aangemoedigd door de vele kaarten en berichtjes en telefoontjes die ik gekregen heb.
We zijn dankbaar dat er zoveel mensen een blijk van medeleven tonen dat maakt je gewoon sterk.

Ik hoorde om 7:00 uur een wekker boven afgaan, een half uur later is het nog stil boven.
Kevin en John gaan vandaag naar een voetbal toernooi de laatste van dit seizoen. de kans dat ze een beker gaan winnen is wel aanwezig dus best wel spannend.

Ik heb nog maar een klein beetje hulp nodig bij het omkleden, denk met een paar dagen ben ik weer zo handig dat ik het zelf kan.

Heel langzaam begint de woonkamer weer leeg te raken, en zijn oude vertroude beeld weer te krijgen.
De bloemen, kaarten, medcijnen en andere zaken worden verzameld.
Dankbaar dat we deze periode hier in Bennekom mochten logeren.
Ik had nu zoveel bediening, dit krijg je in een hotel niet eens. Alles werd voor ons gedaan en niets was teveel, maar aan al die luxe komt ook weer een eind.
John, Erika, Kevin en Yoeri, het was fijn om bij jullie te mogen logeren.
Yoeri dank je wel dat jij als kleinste van het gezin je slaapkamer voor ons hetb afgestaan erg lief hoor.
Kevin ik hoop dat jouw laptop weer goed blijft werken en dat je er nog lang plezier van mag hebben.
We zullen deze periode niet gauw vergeten !

Zaterdag om ca 15:30 zijn we weer thuis gekomen. Buurvrouw Wil begroette ons toen we haar deur voorbij liepen en kwam naar buiten. Een warme omhelzing met een traan van blijdschap.

Astrid was al aanwezig en heeft meteen meegeholpen met het uitladen van de auto en het klaarzetten van een bed in de woonkamer.

Er stonden zelfs bloemen van de buurtjes op een vaas klaar.

Een warm welkom thuis dus.

's Avonds nog bezoek gehad van de buurman.
Eindelijk weer in ons eigen bed slapen. Oke nog eerst de hindernis van traplopen overwinnen.