Tja al een tijdje niets meer geschreven, mischien ook wel begrijpelijk want de meeste mensen treffen mij gewoon thuis of via de telefoon of mail. Dus is de blog een beetje aan het teruglopen.
Maar voor die mensen die toch de blog nog lezen hier de update van 11 juli 2013.
Hoe gaat het met me?
Laat ik eerlijk zijn , ik had er meer van verwacht. We zijn nu 7 weken na de operatie en ik merk dat de sterkte van tinteling in mijn benen, die door de neurostimulatie bewerkstelligd wordt, zo afhankelijk is de houding en beweging dat ik vaak het apparaat moet bijstellen.
Heb nu wel al een tasje aan mijn riem hangen zodat ik het apparaat ( my stim) met antennekabel altijd bij me binnen handbereik heb. Het apparaatje is te dik voor in je broekzak.
Als ik achter de computer zit en ik kijk naar het beeldscherm dan is de tinteling op goede sterkte maar als ik naar mijn toetsenbord kijk (dus mijn hoofd iets naar beneden buig) dan vallen de tintelingen weg.
Als ik loop moet ik hem wat sterker zetten. maar bij iedere stap als ik mijn voet op de grond zet dan "zingt" het van de tintelingen en zakken meteen weer af naar normale toestand.
Als ik zit gebruik ik heel vaak een kussentje een beetje hoog achte mijn rug. zodat er geen druk op het litteken uitgeoefend word.
Ik gebruik nog steeds een bureaustoel met wieltjes om bij de eetkamertafel aan te kunnen schuiven.
de vermoeidheid is best wel aanwezig. lijkt wel of al die tintelingen vermoeiend is.
Het bed staat nog in de woonkamer om smiddags nog even te kunnen rusten.
's nachts is het best lastig, ik zet de stimulator op een stand zodat ik op mij zij kan slapen. echter ik als ik per ongeluk naar mijn rug omdraai dan ben je meteen klaar wakker van de heftige tintelingen.
Als ik op mijn zij lig maakt het ook uit of ik opgetrokken benen heb of als ik mijn schouder iets naar binnen draai. Al met al behoorlijk bewegingsafhankelijk.
Toch is er wel goed nieuws want als ik de tinteling voel, voel ik geen pijn. een heel enkele keer kan er wel wat pijn door heen komen maar dan zet ik hem iets sterker en dan is het weer weg.
de pijn in mijn onderrug speelt op bij het lopen en ik hoop dat als op 22 augustus die elektrodes ook aangezet wordt dat dat weer een verademing zal zijn.
Vervelen doe ik me niet. Heb genoeg om handen om de dag door te komen. Gelukkig heb ik veel mensen die om ons geven en daarmee heb je vaak contact met iemand.
Winkelen doe ik op de PC, nee niet die dure winkelstraat in Amsterdam maar doe de aankopen via de computer. Het wordt dan meteen thuis bezorgd.
Astrid, de vriendin van mijn oudste zoon Jasper laat zich samen met nog een jonge meid uit onze kerk op 14 juli dopen en daarvoor maak ik dan een poster, liturgie en ik coördineer vanuit huis alle voorbereidende werkzaamheden. Een mooie klus zonder al te veel inspanning of tijdsgebondenheid.
Dus ik zit er best positief in en ik vermaak me uitstekend.
Regelmatig probeer ik een stuk buiten te lopen, eens in de week loopt Imka met me mee.
Heb net weer een mapje met vragenlijsten ontvangen om een pijndagboek bij te houden.
Want ja, onderzoek is registreren !
Als er weer nieuws is meld ik me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wil je een berichtje achterlaten dan kan dat hier.